امیلی دو ، که بیانیه یک قربانی را در پرونده Brock Turner نوشت ، امسال یک خاطره منتشر می کند
سه سال پیش ، یک زن جوان شجاع بیانیه تأثیر قربانی 12 صفحه ای را نوشت و خواند ، که بعداً به چند زبان ترجمه شد ، که به آسیب های مکرر مورد حمله جنسی در پشت یک دامپزشک در یک مهمانی کالج پرداخت. حال ، خاطرات جدید امیلی دِی ، روایتی را برای قربانیان خشونت جنسی به یاد می آورد ، که داستان های آنها غالباً غرق خواسته های شکاکانه و سوء استفاده گرایانه مردم می شوند تا بدانند که چه چیزی پوشیده اند و چقدر مجبورند برای نوشیدن استفاده کنند. به گزارش روز چهارشنبه مطبوعاتی چهارشنبه گذشته از Audere Media ، در ماه سپتامبر از کتاب Penguin Random House وینکینگ کتاب ، یادداشت امیلی دِی آمار واقعی تعقیب عدالت را در معرض تجاوز قرار می دهد و "روشی را که ما در مورد تجاوز جنسی باید برای همیشه تغییر دهیم" تغییر می دهد. .
در ژانویه سال 2015 ، دانش آموز استنفورد ، بروک ترنر ، یک زن مورد حمله جنسی قرار گرفت - که در بین مردم فقط با عنوان "امیلی دو" شناخته شده است - در پشت دامپینگ در یک مهمانی frat کالج. ساعاتی بعد در بیمارستان بیدار شد و هیچ خاطره ای از حمله یا حوادث منتهی به آن وجود نداشت. پرستار که بعداً شواهدی را برای کیت تجاوز به عنف جمع کرد ، در دادگاه شهادت داد که وی "آسیب قابل توجهی" به ناحیه واژن خود وارد کرده است.
برخلاف بیشتر عاملان خشونت جنسی ، ترنر به سه اتهام تجاوز جنسی متهم دستگیر و محکوم شد. این اتهامات حداکثر 14 سال زندان داشته است ، اما ترنر تنها به شش ماه زندان و سه سال مشروط محکوم شد. وی پس از گذراندن مدت سه ماه در زندان از زندان محافظت شد. قاضی محکومیت که از آن زمان از سمت خود برداشته شده است ، به نظر می رسید با پدر ترنر ، دن ترنر موافقت کرده است ، وی در بیانیه ای نوشت که پسرش نباید به دلیل "20 دقیقه عمل" مجازات شود.
در اطلاعیه مطبوعاتی با انتشار خاطرات امیلی دوی ، سردبیر وایكینگ كتاب ، آندره شولز نوشت: "تجربه امیلی دوی فرهنگی را برای محافظت از مجرمین و یك سیستم عدالت کیفری طراحی می كند تا آسیب پذیرترین افراد را روشن كند." مجازات بسیار سبک ترنر برای آنچه که ، به هر روشی ، یک حمله وحشیانه نشانگر بی عدالتی هایی است که سیستم حقوقی نسبت به قربانیان تجاوز به عنف دارد. به گفته رائین ، "فقط از هر 1000 مرتکب مجازات در زندان به سر می برند ". زیرا از هر 1000 مورد فقط 230 مورد حمله جنسی به پلیس گزارش می شود و به این دلیل که از هر 1000 گزارش فقط 46 مورد تجاوز جنسی وجود داردمنجر به دستگیری می شود ، اکثریت قریب به اتفاق تجاوزگران و متجاوزین جنسی هرگز درون سلول زندان را نمی بینند. با این حال ، حتی اگر یک پرونده منجر به محکومیت جنایی شود ، دادگاه ها غالباً نسبت به عاملان ترحم می کنند و آنها را با جملات پوچ و بی عیب به مچ دست می کشند.
رسانه ها همچنین قربانیان را ناامید می کنند ، غالباً با تلاش برای انسان سازی مهاجمان خود. در اظهارات تأثیر قربانی خود ، دوی نوشت كه "از اطلاعات گرافیکی مورد حمله جنسی من" از یك مقاله خبری آنلاین ، كه "در زمان بارگذاری [زمان شنای [ترنر]] ذکر شده است" یاد گرفته است. دکتر نوشت: "او پیدا شده بود که نفس می کشد ، بدون لباس با لباس زیر 6 اینچ از معده لخت او که در وضعیت جنین پیچیده شده بود پاسخ نمی دهد." "به هر حال ، او در شنا خوب است."
در دوره #MeToo ، صدای Doe می تواند به عنوان یک فریاد اعتراض آمیز برای عدالت در تجاوز جنسی و تجاوز جنسی تجدید نظر کند. شولتز می گوید خاطرات امیلی دِی "خوانندگانی را به نویسنده معرفی می کند که سخنان او قبلاً دنیای آنها را تغییر داده و آنها را با حساب گرفتن از شجاعت و مقاومت خود به حرکت در می آورد." در آن ، مطابق اعلامیه مطبوعاتی ، "دو" تجربه خود را با جزئیات عاطفی ، صادقانه و فصیح به اشتراک خواهد گذاشت ، و خوانندگان خواهید دید که چگونه "[h] داستان همچنان به عنوان اثبات قدرت کلمات برای بهبود و تغییر اثر است. ""
خاطرات امیلی دوی در سپتامبر 2019 از کتابهای وایکینگ خارج است.